دانلود تحقیق درمورد اهداف سياسي آمريكا در منطقه خليج فارس بعد از 11 سپتامبر
با دانلود تحقیق در مورد اهداف سياسي آمريكا در منطقه خليج فارس بعد از 11 سپتامبر در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق اهداف سياسي آمريكا در منطقه خليج فارس بعد از 11 سپتامبر را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق اهداف سياسي آمريكا در منطقه خليج فارس بعد از 11 سپتامبر ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:تحقیق در مورد اهداف سياسي آمريكا در منطقه خليج فارس بعد از 11 سپتامبر
فرمت فایل:word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:49 صفحه
قسمتی از فایل:
| مقدمه: |
|
| گفتار اول: تسلط بر ذخاير نفتي منطقه خليج فارس |
|
| گفتار دوم: حمايت از امنيت رژيم اسرائيل و تثبيت آن |
|
| گفتار سوم: حمايت از روند صلح اعراب و اسرائيل |
|
| گفتار چهارم: ايجاد دگرگوني و براندازيهاي نظامهاي ديكتاتور |
|
| 1-ايران |
|
| الف- ايجاد شكاف در داخل ايران |
|
| ب-ادعاي بن بست نظام |
|
| ج-زمينه سازي براي حمله به ايران |
|
| 2-عراق |
|
| الف-اهداف سياسي |
|
| ب-اهداف اقتصادي |
|
| ج-كاهش هزينه هاي حضور آمريكا در منطقه خاورميانه و خليج فارس |
|
مقدمه:
دوماه بيش از حوادث يازده سپتامبر، حسنين هيكل، روزنامه نگار و روشنفكر مصري، از گزارش مستند گروه جمهوريخواه بر كاخ سفيد پرده برداشت: وي هدف اصلي آنان را اين گونه بيان كرد «جهانيان بايد سروري آمريكا بر عالم را بپذيرند و آمريكا نيز با ابزارهاي خاص خود بايد در اين زمينه گام بردارد ولي لازم نيست اين هدف در قالب اعلاميه هاي رسمي و موضعگيري هاي سياسي ابراز شود.»[1]
بر اسا اين گزارش، ديك چيني مامور ساماندهي پنج گروه مطالعاتي مي شود تا رهبر آينده ايالات متحده را تنظيم كند. در تعريف عملياتي طرح راهبردي مزبور آمده است كه آمريكا بريا حفظ برتري سياسي، اقتصادي و نظامي خونين، نبايد خود را به پيمانها و معاهدات موجود محدود كند، بلكه فقط بايد بر اساس منافع خود تصميم گيري كند. كلينتون به دليل فقدان مشروعيت اخلاقي، ناچار بود براي كسب مشروعيت در قالب پيمانهاي بين المللي عمل كند. ولي جمهوري خواهان چنين مشكلي ندارند. بر اين اساس امريكا بايد سايت هاي خود را در قالب مناطق و نه دولت ها تعريف كند و براي حفظ تدابير منطقه اي خود مي تواند به دولت هاي مخالف حمله كند.[1] - خسنين هيكل. گزارش محرمانه تيم سايت خارجي بوش، ماهنامة هدايت، سال 4، شماره 8 (27 بهمن 1380) ص 16