دانلود تحقیق درمورد باروريهاى مصنوعى و حكم فقهى آن

با دانلود تحقیق در مورد باروريهاى مصنوعى و حكم فقهى آن در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق باروريهاى مصنوعى و حكم فقهى آن را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق باروريهاى مصنوعى و حكم فقهى آن ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد باروريهاى مصنوعى و حكم فقهى آن

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:13 صفحه

قسمتی از فایل:

سپاس خداوند، پروردگار جهانيان را كه انسان را از نطفه اى آميخته بيافريد و او را بيازمود و شنوا و بينايش كرد. و اين پديدار شدن از نطفه را سنتى پايدار قرارداد كه هرگز در آن تغييرى يا براى آن جايگزينى نخواهى يافت.

درود و صلوات بر پيامبر خاتم و رسول گرامى او كه فرمود: «نكاح سنت من است، هر كه از اين سنت روى برتابد از من نيست.» هم درود بر خاندان پاك و پيراسته او.

لقاح خارج رحم، يا توليد انسان بيرون از رحم، بدون آميزش مشروع يا نامشروع و همچنين توليد درون رحمى انسان، از طريق كاشتن يا تلقيح، از مسائل نوخاسته اى است كه به اقتضاى گذر زمان و دگرگونى دوران روى كرده است.

تاسيس اصل پيش از هر سخنى در اين باره، بايد «اصل»ى را بنيان نهاد، تا در صورت كامل نشدن دليلى اجتهادى از كتاب يا سنت و به هنگام شك در حكم، مرجع و پناهگاه باشد.

در اين باره، شايد گفته شود: از همه مباحث گوناگونى كه به فروج و دماء و بلكه به نسب بر مى گردد، چنين بر مى آيد كه مذاق شرع مطهر، عنايت ويژه و مراقبت خاص بر فروج و دماء بى هيچ تجرى و تساهلى است، چونان كه اين حقيقت، از دليلهاى نكاح، طلاق، عده، ولد ناشى از شبهه، و حدود (كه در همه آنها جانب احتياط رعايت شده) به خوبى استفاده مى شود. بر اين پايه، در اين جا نيز، آنچه اصل است همان «احتياط» است و بنا بر اين، اگر حكم مواردى كه از آنها بحث مى كنيم، به كمك دليلهايى روشن ثابت شد، همان را مى پذيريم و بدان خرسند مى شويم و اگر ثابت نشد، در صورتى كه قائل به جايز نبودن نشويم، دست كم، احتياط را خواهيم پذيرفت.

اما در برابر اين ديدگاه، گفته مى شود: احتياط، در بسيارى از موارد، خود خلاف احتياط است. خداوند درقرآن كريم مى فرمايد: «قل ءذالله اذن لكم ام على الله تفترون». اين در حالى است كه از ديگر سوى، حكم به جايز نبودن يا بازداشتن مردم از آنچه جايز و حلال است، آن هم به استناد احتياط، مى تواند مصداقى از اين آيه باشد. بر اين پايه، چونان كه بيشتر اصحاب نيز بر اين نظرند، اصل در اين جا اباحه و جواز است، تا زمانى كه حرام بودن، يا جايز نبودن، ثابت شود، چه، خداوند بندگان خويش را در گشايش گذاشته و آن سان كه مى دانيد، دشوارى را بر آنان ننهاده است.

بيان محل نزاع در مرحله نخست، سخن از اين است كه آيا تهيه مواد از مرد و زن يا از مرد، جايز است يا نه، بى نياز از توضيح مى نمايد كه نطفه از دو عنصر تشكيل مى يابد: يكى جزئى از منى مرد است كه نام اسپرم را بر آن نهاده اند و ديگرى جزئى از زن كه بدان «اوول» گويند. اسپرم به فراوانى در منى وجود دارد و همه اسپرمها براى رسيدن به جايگاهى آرام و استوار، يعنى همان كه از پهلوى زن بيرون مى آيد، بر يكديگر پيشى مى گيرند. با ورود «اسپرم» به «اوول»، نطفه شكل مى گيرد و در شرايط ويژه اى از نظر حرارت، آمادگى و تغذيه، به تدريج كامل مى شود و صورت علقه و مضغه به خود مى گيرد و سپس صورتهاى بعدى، تا به شكل انسانى كامل در مى آيد.

از آن جا كه عناصر زنده موجود در منى، يعنى همان اسپرم، به سرعت خراب نمى شود و بيش از چهل و هشت تا هفتاد و دو ساعت مى ماند، مى توان آن را از راه آميزش مشروع و عزل، يا به كمك دستگاههاى پزشكى و بدون نياز به استمنا به دست آورد، همان گونه كه «اوول» زن را هم مى توان به كمك همين دستگاهها بيرون آورد. از اين روى، در اين باب نيازى بدان نداريم كه براى بازشناخت حلال از حرام سخن به درازا بكشانيم.

پس از تهيه اين دو ماده، گاه سخن در خود تركيبى است كه بيرون از رحم با نزديك كردن يا روى هم ريختن اين دو در شرايط مناسب و همانند با شرايط درون رحم، شكل مى گيرد و به كمك اين شرايط مساعد، فعل و انفعال ميان «اسپرم» و «اوول» صورت مى پذيرد و اين دو با هم تركيب مى شوند و هسته آغازين زندگى انسان را به وجود مى آورند، گاه نيز سخن در تلقيح اسپرم در اوولى است كه در رحم پديد آمده و البته خود اين تلقيح، ممكن است در رحم صورت گيرد و در نتيجه نطفه در همان درون رحم، تشكيل شود و همان جا سير كامل شدن خود را در پيش گيرد و ممكن است بيرون رحم باشد و نطفه در بيرون تشكيل شود.

آنچه از دستگاههاى پزشكى ساخته و برآمده است، همين كار يا حفظ همين مركب و شرايط لازم براى ادامه حيات آن، تنها در چند روز اندك و پس از آن كاشتن نطفه به وجود آمده، در رحم است. اگر رحم، اين نطفه را بپذيرد مراحل زندگى يكى پس از ديگرى مى گذرد و نطفه كمال مى يابد تا هنگامى كه نوزادى مى شود و به دنيا مى آيد، هر چه شمار روزهاى زندگى اين مركب در بيرون رحم بيشتر شود، پذيرش آن دررحم دشوارتر و برگشت دادن آن آسان تر مى شود.