دانلود تحقیق درمورد روش تدریس تشدید برای بزرگسالان
با دانلود تحقیق در مورد روش تدریس تشدید برای بزرگسالان در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق روش تدریس تشدید برای بزرگسالان را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق روش تدریس تشدید برای بزرگسالان ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:تحقیق در مورد روش تدریس تشدید برای بزرگسالان
فرمت فایل:word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:6 صفحه
قسمتی از فایل:
هدف: آشنایی با شكل، اسم تشدید و روش تلفّظ حرف مشدّد است. و در پایان از دانش آموزان انتظار میرود كه:
1 ـ علامت « تشدید » را بشناسند.
2 ـ نحوه خواندان « حرف مشدّد » را یاد گرفته باشند.
3 ـ هركلمه و آیهای كه دارای علامت تشدید (، سكون ، حركات و حرف مدّی ) است را مشخّص نمایند و آن را به صورت شمرده و صحیح بخوانند.
مراحل تدریس تشدید
1 ـ یك كلمه دو بخشی كه دارای علامت تشدید باشد به صورت تفكیك و بخش بخش مینویسیم و از دانش آموزان میخواهیم تا آن را بخش بخش بخوانند.
2 ـ توضیح میدهیم: برای تلفّظ این كلمه، باید دوبار زبان به محلّ تلفّظ یك حرف برخورد كند و این كمی مشكل است، عربها برای سهولت، آن دو را در هم ادغام میكنند.
3 ـ ادغام را تعریف میكنیم و نشانه آن را كه علامت تشدید است نشان میدهیم .
4 ـ روش خواندن حرف مشدّد را بیان میكنیم.
5 ـ روی كلمات دو بخشی، سه بخشی، چهار بخشی كه دارای علامت تشدید باشد تمرین میكنیم.
6 ـ روی آیات قرآنی كه دارای علامت تشدید و علامتهای گذشته است تمرین میكنیم.
روش تدریس تشدید
معلّم با خواندن این كلمه « رَبْ ، بُ » در درس سكون آشنا شدیم، آن را بخش بخش بخوانید.
دانش آموزان: رَبْ ـ بُ.[1]
معلّم: همانطوری كه دقّت فرمودید، برای تلفّظ آن، زبان ما میبایست دوبار به محل تلفّظ حرف « باء » برخورد كند، یك بار با حالت سكون و بار دیگر با حركت ضمّه و این كمی مشكل است، عربها برای سهولت تكلّم در چنین مواردی، حرف اوّلی را در دوّمی «ادغام» میكنند.
« ادغام » یعنی: « داخل كردن حرفی است در حرف دیگر»،در نتیجه هر دو حرف به صورت یك حرف مشدّد ادا میشوند. و برای تلفّظ آن زبان یك بار محكم و با شدّت به محل تلفّظ حرف برخورد و جدا میشود، در هنگام بر خورد با حالت سكون و در هنگام جدا شدن با همان حركتی كه حركت دوّم دارا میباشد.
برای راهنمایی قاری، در چنین مواردی كه عمل ادغام صورت میگیرد از علامتی به این شكل « ـّ» استفاده میكنند، مانند:
بُّ = رَبُّ